‌‌هیأت وزیران در جلسه مورخ 1374/3/17 بنا به پیشنهاد مشترک سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بیمه خدمات درمانی و تأیید شورای عالی بیمه خدمات‌درمانی کشور – موضوع نامه شماره 1910 مورخ 1374/3/4 وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی – به استناد تبصره (3) ماده (7) قانون بیمه همگانی‌خدمات درمانی کشور – مصوب 1373 – آیین‌نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:

‌ ماده 1 – کلیه دستگاه‌های مشمول ماده (7) قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور، از جمله کمیته امداد امام خمینی (‌ره) می‌توانند حسب مورد در صورت‌توافق با سازمان بیمه خدمات درمانی یا سازمان تأمین اجتماعی و در موارد عدم توافق پس از تأیید شورای عالی بیمه خدمات درمانی کشور، با سازمانها یا‌شرکتهای بیمه‌گر قرارداد ارایه خدمات درمانی منعقد کنند.

‌ ماده 2 – مقام مجاز دستگاه یا سازمان درخواست‌کننده، درخواست انعقاد قرارداد با شرکتها یا سازمانهای بیمه‌گر را برای پوشش بیمه درمانی کارکنان دستگاه یا‌سازمان خود، با ذکر نام شرکت بیمه‌گر همراه با طرح پیشنهادی مورد نظر حسب مورد به سازمان بیمه خدمات درمانی یا سازمان تأمین اجتماعی می‌فرستند. هر‌یک از این دو سازمان مکلفند نظر خود را ظرف یک ماده به دستگاه پیشنهاد دهنده اعلام کنند. در صورتی که درخواست مزبور مورد موافقت سازمانهای یاد شده‌قرار نگیرد و این امر مورد اعتراض پیشنهاددهنده باشد، مراتب برای تصمیم‌گیری لازم به شورای عالی بیمه خدمات درمانی منعکس می‌شود. شورای یاد شده‌مکلف است حداکثر ظرف یک ماه نسبت به موضوع تصمیم‌گیری کند.

‌تبصره 1 – مجوزهایی که تا کنون توسط دستگاه‌های از سازمان تأمین اجتماعی گرفته شده است، کماکان به قوت خود باقی است.
‌تبصره 2 – کمیته امداد امام خمینی (‌ره) برای عقد قرارداد با مراکز درمانی احتیاج به کسب مجوز ندارد.

‌ماده 3 – کلیه دستگاه‌های مشمول ماده (7) قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور به استثنای کمیته امداد امام خمینی (‌ره) – مکلفند (9).(2) سهم درمان را‌در پایان هر ماه حسب مورد به صندوق سازمان بیمه خدمات درمانی یا صندوق سازمان تأمین اجتماعی واریز و فهرست تفکیکی بیمه‌شدگان را در ابتدای هر‌سال به سازمان بیمه خدمات درمانی ارسال کنند. تغییرات صورت گرفته در طول سال نیز باید بلافاصله به سازمان بیمه خدمات درمانی منعکس شود.

‌ماده 4 – سازمانها، دستگاه‌ها و اشخاص حقوقی که رأساً (9).(7) حق سرانه یا سهم درمان را به شرکتهای بیمه‌گر پرداخت یا خود رأساً ارائه خدمت می‌کنند در‌صورتی که (9).(2) باقیمانده را ظرف سه ماه به صندوقهای سازمان بیمه خدمات درمانی یا سازمان تأمین اجتماعی بر حسب مورد واریز نکنند، مجوزشان لغو‌می‌شود.

‌ماده 5 – سازمانها و شرکتهای بیمه در صورت انعقاد قرارداد موظفند در مقابل دریافت (9).(7) حق سرانه درمان مصوب هیأت وزیران یا سهم درمان سازمان‌تأمین اجتماعی، کلیه خدمات درمانی، تشخیصی سرپایی و بستری و اورژانس مورد تعهد بیمه خدمات درمانی مصوب هیأت وزیران را ارائه کنند.

‌ماده 6 – کلیه سازمانها و شرکتهای بیمه‌گر و پزشکان و مؤسسات دولتی موظفند سقف فرانشیز مصوب هیأت وزیران و ضوابط ارائه خدمات و تعرفه‌های‌مصوب را رعایت کنند.

‌ماده 7 – در صورتی که هر یک از دستگاه‌ها و سازمانهای دولتی و وابسته به دولت به تعهدات خود عمل نکنند، سازمان برنامه و بودجه مکلف است بدهی آنان‌به سازمان بیمه خدمات درمانی و یا سازمان تأمین اجتماعی را از سر جمع اعتبارات آنها کسر و به سازمانهای یاد شده پرداخت کند و همه ساله در بودجه سنواتی‌روش لازم را پیش‌بینی کند. ‌

هیأت وزیران در جلسه مورخ 1366/7/19 با توجه به پیشنهادات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشک و به منظور تأمین هزینه درمان مستخدمین دولت به‌استناد ماده 6 قانون تأمین خدمات درمانی تصویب نمودند حق تأمین درمان مشمولین ماده 1 قانون مزبور 300 ریال است که بر اساس نسبت‌های مقرر در ماده 7‌قانون مزبور و تبصره آن توسط استفاده‌کنندگان پرداخت خواهد شد. ضمناً مبلغ 300 میلیون دیگر نیز به عنوان کمک از محل اعتباراتی که به این منظور در‌بودجه کل کشور به تصویب رسیده یا خواهد رسید پرداخت می‌شود.

‌هیئت وزیران در جلسه مورخ 1361/2/12 بنا به پیشنهاد شماره 66 مورخ 1361/1/8 وزارت بهداری در جهت یکسان کردن نرخ خدمات درمانی کلیه کارکنان‌دولت تصویب نمدند. کلیه وزارتخانه‌ها و موسسات و سازمانها و شرکتهای دولتی و مؤسساتی که شمول قانون و مقررات بر آنها مستلزم ذکر نام است و همچنین‌نهادهای انقلابی که کارکنان آنها مشمول قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمین دولت مصوب 1351 نمی‌باشند و خدمات درمانی کارکنان خود را از طریق‌دیگری تأمین می‌کنند مکلفند نرخ خرید خدمات درمانی کارکنان خود را حداکثر براساس نرخهای تأمین خدمات درمانی وزارت بهداری پرداخت کنند و پرداخت‌اضافه بر آن در حکم تصرف غیرقانونی در اموال دولت محسوب می‌شود.

‌شورای عالی رفاه و تأمین اجتماعی در جلسه مورخ 1384/2/11، به استناد تبصره یک بند 4 ماده 12 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی پیشنهاد سازمان تأمین اجتماعی مبنی بر ایجاد مؤسسات کارگزاری رسمی در سازمان مذکور (موضوع مصوبات سیصد و سی و دومین و سیصد و سی و ششمین جلسات شورای عالی تأمین اجتماعی در رابطه با آیین نامه نحوه واگذاری و وظایف قابل واگذار سازمان) را به شرح زیر به تصویب رساند و مقرر گردانید انجام اصلاحات بعدی در رابطه با آیین نامه نحوه واگذاری و وظایف قابل واگذار به شورای عالی تأمین اجتماعی احاله گردد.
فصل اول –ضرورت ایجاد نمایندگی رسمی سازمان تامین اجتماعی

ماده 1‌ـ

ضرورت ایجاد نمایندگی رسمی سازمان تامین اجتماعی : با توجه به گسترش روزافزون وظائف سازمان تامین اجتماعی درمیان جامعه فعال کشور و نقش مهم این سازمان درفراهم نمودن رفاه حال و آینده بیمه شدگان و خانواده آنان و اثرات سود بخش آشنایی بیمه شدگان و کارفرمایان با مفاهیم و تکالیف، به اشخاص ذیصلاح وواجد شرایط اجازه داده می شود براساس ضوابط مندرج دراین آئین نامه نمایندگیهایی تحت عنوان «نمایندگی سازمان تامین اجتماعی» ایجاد و درچارچوب معیارها و موازین قانونی جهت اجرای تمام یا قسمتی ازوظایف واگذاری از سوی سازمان تامین‌اجتماعی با سازمان همکاری نمایند.

ماده 2-

هدف : هدف ازایجاد نمایندگیهای مذکور جلوگیری از گسترش واحدهای اجرائی سازمان، کم کردن هزینه های اداری و پرسنلی از یکسو و سوق دادن قسمت یا تمام اموراجرائی و کارشناسی قابل واگذاری به بخش خصوصی با توجه به سیاست عمومی دولت و همچنین تسریع و تسهیل امور بیمه‌شدگان و کارفرمایان می باشد.

ماده 3 –

تعریف نمایندگی رسمی : نمایندگی رسمی، تشکیلاتی است که برای پیگیری و حصول هدفها و برنامه هایی که در این آئین نامه تعریف شده است، تشکیل و تحت عنوان «نمایندگی رسمی» به دوصورت زیرتشکیل می‌گردد:

الف) اشخاص حقیقی واجد شرایط که شخصا نمایندگی را ایجاد می نمایند.

ب) اشخاص حقوقی واجد شرایط که با شرکت حداقل سه نفر نمایندگی را درچارچوب ضوابط به ثبت می‌رسانند.

فصل دوم – شرایط متقاضیان ایجاد نمایندگی رسمی سازمان تأمین اجتماعی

ماده‌ 4-

جواز ایجاد نمایندگی: صدور مجوز ایجاد نمایندگی به اشخاص واجد شرایط ذیل توسط هیأت موضوع ماده (5) این آیین نامه صورت می‌گیرد:

الف) تابعیت دولت جمهوری اسلامی.
ب) اعتقاد به اسلام یا یکی ازادیان رسمی کشور.
ج) دارا بودن حداقل 30 سال سن.
د) انجام خدمت وظیفه عمومی یا داشتن معافیت دائم.
هـ) دارا بودن توان جسمی و روحی لازم و عدم اشتهار به فساد اخلاقی و مالی.
و) دارا بودن تبحر در حد کارشناسی قابل قبول حداقل در یکی از امور اجرائی مرتبط با تامین اجتماعی از قبیل، امور بیمه‌گری، درمانی و اداری و مالی، حقوقی و … با توجه به سوابق خدمت و یا گذاراندن دوره‌های تخصصی.
ز) دارا بودن حداقل مدرک لیسانس دررشته های مرتبط با امر تامین اجتماعی.
ح ) عدم سابقه محکومیت کیفری.
ط) عدم اشتغال درموسسات دولتی و غیر دولتی.

تبصره 1- در رابطه با اشخاص حقوقی می بایست حداقل یکی از اعضاء دارای مدرک لیسانس و دو نفر از اعضای هیات مدیره سایر شرایط مندرج در این آئین نامه را دارا با شند.

تبصره 2- متقاضیان نمایندگی در صورتیکه بازنشسته سازمان بوده یا اینکه حداقل 5 سال در سازمان شاغل بوده باشند، در اولویت خواهند بود. اشخاصی که بازنشستگی و یا قطع رابطه استخدامی آنان با سازمان، ناشی از آرای هیاتهای تخلفات اداری و یا اخراج باشد نمی‌توانند متقاضی ایجاد نمایندگی گردند.

فصل سوم – مرجع تشخیص پذیرش و نظارت واگذاری امور سازمان

ماده‌ 5-

تصویب ضوابط مربوط به تشخیص صلاحیت متقاضیان نمایندگی رسمی، پذیرش آنان بعنوان کارگزاران سازمان، تعیین قلمرو و مسئولیت آنان درارائه خدمات و همچنین اعمال نظارت بر امور آنان در جریان فعالیت در راستای اهداف سازمان، به عهده هیات مدیره سازمان می باشد.

تبصره 1- هیات مدیره سازمان می تواند اختیارات خود دراین زمینه را به هیاتی که به عنوان هیات صدور جواز ایجاد نمایندگی مرکب از اعضای زیر درسازمان تشکیل میگردد محول نماید.

– معاون فنی و درآمد (رئیس هیات).

– معاون اموردرمان (نائب رئیس).

– معاون اداری و مالی (عضو).

– معاون حقوقی و امورمجلس (عضو).

– یک نفر به انتخاب مدیرعامل (عضو).

تبصره 2- هیات مزبور با حضور کلیه اعضا یا نمایندگان تام الاختیار معاونین مذکور به ریاست رئیس یا نائب رئیس هیات رسمیت پیدامی کند و تصمیمات آن با اکثریت آراء ملاک اعتبار خواهد بود.

تبصره 3- هیات دراولین جلسه خود با حضور کلیه اعضاء یک نفر ازبین کارکنان سازمان و دارای سابقه مدیریت رابه مدت 2سال بعنوان دبیر هیات تعیین می نماید. تجدید انتخاب دبیر بلامانع خواهد بود و درصورتیکه قبل ازاتمام دوره نیاز به تعویض دبیر باشد، دبیر جدید به همین نحو انتخاب می شود.

ماده‌ 6-

نحوه تشکیل جلسات، پذیرش درخواست متقاضیان و همچنین چگونگی انجام بررسیهای اولیه به موجب ضوابطی خواهد بود که توسط هیات فوق الذکر تدوین و به تصویب هیات مدیره سازمان می رسد.

ماده‌ 7-

دبیر هیات مکلف است درخواست متقاضیان را برابر ضوابط مصوب ظرف حداکثر یک ماه دردستور کارهیات قرارداده و آنها راحداقل یک هفته قبل ازتشکیل جلسه دراختیار اعضاء قراردهد.

ماده‌ 8-

هیات برحسب نیاز سازمان امور واگذاری واحدهای اجرایی در سطح کشور را با تعیین قلمرو جغرافیایی، تعداد نمایندگیهای مورد نیاز، در هر نوبت از سال در جراید کثیرالانتشار به اطلاع عمومی می‌رساند. به نحوی که متقاضیان قبل از تسلیم درخواست به سازمان از حدود مسئولیتهای خود در قبال سازمان مطلع شوند.

تبصره ـ عناوین و حدود هریک از امور قابل واگذاری به نمایندگیها با پیشنهاد هیات و تصویب هیات مدیره سازمان تعیین و جهت اجرا ابلاع خواهد شد.

ماده‌ 9ـ

هیات پس از بررسی درخواست متقاضیان و احراز صلاحیت و شرایط افراد مراتب پذیرش آنان رابعنوان نماینده آنان سازمان تامین اجتماعی طی جوازی که دارای شکل مشخص و یکنواختی خواهد بود حداکثر ظرف دوهفته به آنان اعلام می نماید.

فصل چهارم – نحوه‌ایجاد نمایندگیها و فعالیت آنها

ماده‌ 10ـ

اشخاص دارای جواز موضوع ماده 9 مکلفند ظرف مدت یک ماه نسبت به تنظیم و مبادله قرارداد ایجاد نمایندگی اقدام و حداکثر ظرف یک ماه پس از انعقاد قرارداد، نسبت به راه اندازی نمایندگی اقدام نمایند.

تبصره ـ هیات می تواند این مدت رابرای اشخاص حقوقی با توجه به قلمرو امور واگذاری تمدید نماید.

ماده‌ 11ـ

دارندگان جواز ایجاد نمایندگی درمدت تعیین شده می باید نسبت به تهیه مکان مناسب و سایر امکانات لازم از قبیل تامین پرسنل مورد نیاز، تجهیزات، اثاثیه و سخت افزار لازم و … اقدام نمایند و مراتب راقبل ازتنظیم قرارداد و راه اندازی نمایندگی به ادارات کل استان ذیربط تسلیم نمایند.

ماده‌ 12ـ

ادارت کل استان ذیربط موظفند پس از بررسی و تائید موضوع ماده 11 نسبت به تنظیم و مبادله قرارداد اجرای کار، طبق مقررات اقدام نمایند.

ماده‌ 13ـ

دارندگان جواز نمایندگی می بایست در قبال امور واگذاری و قبول مسئولیت، تضمین لازم را برابر ضوابط مربوطه که با پیشنهاد هیات به تصویب هیات مدیره می رسد ارائه نمایند.

ماده‌ 14-

نمایندگیها مکلفند مطابق مفاد قرارداد با رعایت کلیه مصالح و اهداف سازمان، جدیت لازم را برای حسن انجام کار بعمل آورند.

ماده‌ 15ـ

جواز ایجاد نمایندگی پس از تائید هیات موضوع ماده 5 توسط سازمان به نام شخص حقیقی یا اشخاص حقوقی پذیرفته شده صادر می گردد که غیر قابل انتقال به غیر می باشد.

ماده‌16ـ

جواز هر یک از نمایندگیها ابتدا برای یکسال و سپس برای مقاطع دو ساله با تائید هیات قابل تمدید است. ضمناً تمدید آن برای سالهای بعد نیز با مجوز هیات بلامانع خواهد بود.

ماده 17-

سازمان تامین اجتماعی در تامین اثاثیه، سخت افزار، محل کار، نیروی انسانی و بطور کلی تامین هزینه‌های دفتری و اداری نمایندگی‌های موضوع این آئین نامه مسئولیتی نداشته و هیچ تعهدی نخواهد داشت.

ماده 18-

نماینده، مسئول حسن اخلاق و رفتار کارکنان زیر مجموعه خود بوده و اشتغال افراد در نمایندگی هیچ گونه رابطه و مسئولیت استخدامی برای سازمان ایجاد نمی نماید.

تبصره1- در صورتیکه اجرای کار در چارچوب مقررات سازمان نیاز به بسته های نرم افزاری خاص داشته باشد سازمان تامین اجتماعی نسبت به تامین و تحویل آنها اقدام نموده و نمایندگیها مکلفند صرفاً در چارچوب آن فعالیت نمایند.

ماده 19-

نمایندگیها مکلفند منحصراً برابر فعالیتهای مندرج در جواز و مطابق مفاد قرارداد منعقده عمل نموده و از هر اقدام دیگری خارج از آن خودداری نمایند.

ماده 20-

حق الزحمه فعالیت نمایندگیها به ترتیبی که در قرارداد تعیین می شود حداکثر ظرف یک ماه از تاریخ ارائه صورت عملکرد و پس از کسر کسورات قانونی پرداخت خواهد شد. این هزینه ها جزء هزینه های اداری در حسابهای سازمان منظور خواهد شد.

تبصره ـ ضوابط مربوط به میزان و نحوه پرداخت حق الزحمه نمایندگیها با پیشنهاد هیات به تصویب هیات مدیره سازمان می رسد.

ماده 21-

در صورتیکه سازمان با توجه به قابلیت و توانمندی نمایندگی‌ها، برخی از وظایف و امور معین را در رابطه با امور کارشناسی و تحقیقاتی خود لازم بداند، این قبیل امور نیز در چارچوب این آئین نامه و بر مبنای توافقنامه‌های بعمل آمده طی قرارداد قابل واگذاری خواهد بود.

فصل پنجم – نظارت، کنترل، ‌رسیدگی به تخلفات و عملکرد نمایندگیها

ماده 22-

سازمان در صورت مشاهده خلل یا هر گونه نارسایی می بایست مراتب را بر حسب نوع تشخیص خود بصورت شفاهی یا کتبی به نمایندگی تذکر دهد و در صورت تکرار تذکرات و سلب اعتماد، سازمان می تواند راساً نسبت به فسخ قرارداد و مطالبه خسارات وارده طبق مقررات اقدام نماید.

ماده 23-

نگهداری سوابق اقدامات، قراردادها، راهنمائی ها و آمار توسط نمایندگی ها باید بر اساس اصول و ضوابط اداری بوده و همواره در دسترس و قابل ارائه به سازمان و بازرسان اعزامی آن باشد.

ماده 24-

نمایندگی ها موظفند اسرار مربوط به سازمان، کارفرمایان، بیمه شدگان و مستمری بگیران را محفوظ داشته و به هیچ وجه افشاء ننمایند و از هر گونه اقدام دیگری غیر از آنچه که در قرارداد مندرج است خودداری و از هر نوع اظهار خلاف واقع، یا گفتار و یاعملی که موجب اشتباه و اغفال بیمه شده، کارفرما، مستمری بگیر و سازمان گردد خودداری نمایند.

ماده 25-

سازمان عملکرد نمایندگی‌های مورد نظر در این آئین نامه را از طریق بازرسان و عوامل خود تحت رسیدگی و کنترل قرار داده و در صورت مشاهده تخلف از مفاد جواز و قرارداد منعقده و بطور کلی تخلف از مقررات سازمان، علاوه بر لغو قرارداد بطور یک طرفه نمایندگی متخلف را تحت پیگرد قانونی قرار خواهد داد.

ماده 26-

نمایندگان رسمی می توانند در صورت ضرورت به منظور پیگیری امور محوله در قرارداد به واحدهای اجرائی مربوطه سازمان مراجعه و واحدهای مزبور نیز در این زمینه موظف به همکاری با آنان خواهند بود.

هیأت وزیران در جلسه مورخ 1377.4.17 بنا به پیشنهاد شماره 3249 مورخ 1377.3.12
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به استناد مواد (8)‌و (9)‌قانون بیمه همگانی خدمات درمانی – مصوبت 1373 – آیین‌نامه اجرایی بیمه خدمات درمانی خویش فرمایان را به شرح زیرتصویب نمود:
“‌آیین‌نامه اجرایی بیمه خدمات درمانی خویش فرمایان”
‌ماده 1- سازمان بیمه خدمات درمانی موظف است هر متقاضی را به صورت انفرادی بیمه نماید.
‌ماده 2- بیمه خدمات درمانی خویش فرمایان از طریق پزشک خانواده و نظام ارجاع به مؤسسات طرف قرارداد سازمان اجرا خواهد شد و فرد متقاضی در‌انتخاب پزشک خانواده از بین پزشکان و مؤسسات درمانی طرف قرارداد(‌معرفی شده از سوی سازمان بیمه هدمات درمانی) مخیر می‌باشد.
‌ماده 3- حق سرانه بیمه خدمات درمانی خویش فرمایان همه ساله متناسب با عملکرد، فرانشیز و تعرفه‌های واقعی به پیشنهاد مشترک سازمان برنامه و بودجه،‌وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان بیمه خدمات درمانی تهیه و پس از تأیید شورای عالی بیمه خدمات درمانی به تصویب هیأت وزیران‌می‌رسد.
‌ماده 4- خویش فرمایانی که به صورت خانوادگی بیمه می‌شوند به ازای تعداد افراد بیمه شده تحت تکفل خود از تخفیف برخوردار میگردند واین تخفیف شامل‌سرپرست و کلیه افراد تحت تکفل نیز خواهد شد.
‌ماده 5- خویش فرمایانی که بیمه خدمات درمانی خود را برای سالهای بعد نیز ادامه دهند،‌متناسب با سنوات تداوم بیمه از تخفیف برخوردار می‌شوند و در‌صورت انقطاع بیمه به میزان زمانی که تداوم بیمه قطع شده است از سابقه سنواتی بیمه شونده کسر می‌گردد.
‌ماده 6- میزان تخفیف مورد فوق الذکر همه ساله با پیشنهاد مشترک سازمان برنامه و بودجه، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان بیمه خدمات‌درمانی و تأیید شورای عالی بیمه خدمات درمانی به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
‌ماده 7- حداقل سرانه بیمه خویش فرمایان پس از اعمال تخفیفهای مقرر در این دستورالعمل نباید از سرانه کارمندان دولت کمتر و حداکثر آن نباید از حق سرانه‌مصوب خویش فرمایان در سال مزبور بیشتر باشد.
‌ماده 8- حق سرانه بیمه خویش فرمایان برای هر متقاضی به ترتیب زیر محاسبه می‌شود:حق سرانه برای هر متقاضی خویش فرما برابر است با:

 

 

 

 

 

ao=‌حق سرانه مصوب شورای عالی بیمه برای خویش فرما در سال مورد نظر

n1=‌تعداد عائله تحت تکفل بیمه شده
n2=‌سنوات استمرار بیمه شده
n3=‌سنوات انقطاع بیمه
x1=‌درصد تخفیف به ازای هر فرد بیمه شده
x2=‌درصد تخفیف به ازای هر سال سابقه بیمه
‌ماده 9- ارقام فوق برای سال 1377 به شرح ذیل می باشد :
‌سرانه بیمه خدمات خویش فرمایان با فرانشیز 25% خدمات سرپایی و بستری 20000 a
‌سرانه بیمه خدمات درمانی خویش فرمایان با فرانشیز 25% خدمات بستری 13250
x 1=%5
x 2=%10
‌حسن حبیبی
‌معاون اول رییس جمهور
‌