مادة 92 ـ پنجاه درصد (50%) مالیات حقوق کارکنان شاغل در مناطق کمتر توسعه یافته طبق فهرست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور بخشوده می‌شود.
تبصره ـ بدهی مالیات بر درآمد حقوق کادر نظامی و انتظامی ‌تا تاریخ اجرای این قانون بخشوده می‌شود.
‌

مادة 131 ـ نرخ مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی به استثنای ‌مواردی که طبق مقررات این قانون دارای نرخ جداگانه‌ای می‌باشد به ‌شرح زیر است‌:
تا میزان سی میلیون (30.000.000) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه‌ به نرخ پانزده درصد (15%)
تا میزان یکصد میلیون (100.000.000) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه ‌نسبت به مازاد سی میلیون (30.000.000) ریال‌ به نرخ بیست درصد (20%)
تا میزان دویست و پنجاه میلیون (250.000.000) ریال درآمد مشمول مالیات ‌سالانه نسبت به مازاد یکصد میلیون (100.000.000) ریال به نرخ بیست و پنج‌ درصد (25%)
تا میزان یک میلیارد (1.000.000.000) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه ‌نسبت به مازاد دویست و پنجاه میلیون(250.000.000) ریال به نرخ سی‌ درصد (30%)
نسبت به مازاد یک میلیارد(1,000,000,000) ریال درآمد مشمول مالیات سالانه‌ به نرخ سی و پنج درصد (35%) ‌

از تاریخ 1358.3.1 مقررات زیر در مورد حقوق و مزایای کلیه کارکنان کشوری و لشگری شاغل و آماده به خدمت و بازنشستگان و وظیفه و‌مستمری‌بگیران وزارتخانه‌ها و شرکتها و مؤسسات دولتی و بانکها و شهرداریها و یا شرکتها و مؤسساتی که شمول حکم به آنها مستلزم ذکر نام است و‌به طور کلی هر مؤسسه‌ای که دولت به نحوی از انحا در آن سهیم بوده و یا نام آن در بودجه سال 1357 کل کشور ذکر شده اجراء خواهد شد. ‌
ماده 1 – حداکثر مجموع حقوق و مزایای ماهانه و اضافه‌کار و پرداختیهای ماهانه دیگر از قبیل حق مسکن هزینه پذیرایی و غیره دویست هزار ریال‌می‌باشد. ‌
تبصره – فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت، روزانه، اشتغال خارج از کشور، کسر صندوق، تضمین‌کمک‌های غیر نقدی و پس‌انداز (‌سهم دولت) مشمول حکم مذکور در فوق نخواهد بود. ‌
ماده 2 – حداقل مجموع یا اجرت و فوق‌العاده شغل یا فوق‌العاده مخصوص یا مزایای شغل ماهانه بیست و پنج هزار ریال است. ‌ماده 3 – حداقل بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث (‌مجموع پرداختی به وارث) و مستمری و شهریه افرادی که حقوق بازنشستگی یا‌وظیفه یا مستمری یا شهریه آنان از صندوق بازنشستگی کشوری یا به موجب قوانین و مقررات خاص از اعتبار وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکتهای‌دولتی و مؤسسات انتفاعی وابسته به دولت و شهرداریها و یا صندوق بازنشستگی مربوط پرداخت می‌شود هجده هزار ریال در ماه و حداکثر آن یکصد‌و پنجاه هزار ریال در ماه و همچنین حداکثر حقوق کارکنان آماده به خدمت یکصد هزار ریال در ماه است. ‌
ماده 4 – حداقل حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث (‌موضوع پرداختی به وراث) یا مستمری یا شهریه‌بگیران سازمانهای مذکور‌در بند 3 که دریافتی ماهانه آنان از سی هزار ریال کمتر و از هجده هزار ریال بیشتر می‌باشد عبارت خواهد بود از حداقل موضوع بند 3 (‌هجده هزار ریال)‌به علاوه (4).(3) تفاوت دریافتی فعلی با مبلغ چهارده هزار ریال. ‌ماده 5 – کارکنان مشمول قانون کار تابع مقررات مربوط به خود می‌باشند. ‌
ماده 6 – تبصره‌های 2 و 3 ماده 117 قانون استخدام کشوری مصوب 31 خرداد ماه 1345 لغو می‌گردد. ‌
ماده 7 – شرکتهای دولتی و سایر مؤسسات دولتی که مشمول قانون استخدام کشوری نیستند و یا شمول حکم بر آنها مستلزم ذکر نام است مکلفند‌حقوق و مزایای کلیه کارکنان خود را بین حداقل و حداکثر مذکور در فوق برای سال جاری تعدیل نمایند. ‌
ماده 8 – ارقام حداکثر و حداقل‌های مندرج در این قانون در سال 1358 معتبر است و سازمان امور اداری و استخدامی کشور مکلف است قبل از‌پایان هر سال حداقل‌ها و حداکثرهای سال بعد را برای تصویب به هیأت وزیران پیشنهاد نماید. ‌
ماده 9 – دولت مکلف است آیین‌نامه و تعرفه مربوط به فوق‌العاده اشتغال خارج از کشور را ظرف یک ماه تهیه و به تصویب شورای انقلاب اسلامی‌برساند.
‌

ماده 1 – حقوق مبنا مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری و مقررات استخدامی شرکتهای دولتی مصوب 1352 برابر است با حاصل ضرب ضریب حقوق موضوع ماده 33 قانون مذکور در عدد مبنا گروه مربوط به شرح جدول زیر که جایگزین جدول حقوق ماده 32 قانون استخدام کشوری می شود.
گروه عدد مبنا
1 400
2 450
3 500
4 560
5 620
6 680
7 740
8 810
9 880
10 950
11 1020
فواصل اعداد مبنا گروههای متوالی بعد از گروه 11 به ترتیب 70 و حداکثر گروه قابل احراز، گروه 20 خواهد بود.
تبصره 1 – گروه های ورودی مستخدمین مشمول این قانون با در نظر گرفتن مقاطع تحصیلی آنان و نوع و حساسیت شغل ، اهمیت وظایف ، میزان مسئولیتها و بر حسب رسته ها و رشته های مختلف شغلی در یکی از یازده گروه اول جدول موضوع ماده 1 تخصیص می یابد.
تبصره 2 – اعداد مبنای حقوق ماهانه مقامات و همطراز آنان به شرح زیر تعیین می گردد که با اعمال ضریب مذکور در ماده 1 قابل پرداخت خواهد بود.
الف – معاونین وزرا 1700
ب – استانداران ، سفرا 1800
ج – وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی ، معاونین رئیس جمهور، معاونین قوه قضائیه و رئیس کل دیوان محاسبات 1900
د – معاون اول رئیس جمهور، نواب رئیس مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای نگهبان 2000
ه – روسای سه قوه 2200
تبصره 3 – مقامات مذکور پس از پایان دوران تصدی به ترتیب در بالاترین گروههای جدول فوق تخصیص می یابند و حقوق هر یک از آنان بر اساس عدد مبنای گروه مربوط تعیین خواهد شد. نخست وزیران دوران انقلاب اسلامی با معاون اول رئیس جمهوری همطراز می گردند.
تبصره 4 – دولت مکلف است تغییر ضریب حقوق موضوع ماده 33 قانون استخدام کشوری و اصلاحات بعدی آنرا که همه ساله با توجه به شاخص هزینه زندگی مشترکا توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور، وزارت امور اقتصادی و دارایی ، سازمان برنامه و بودجه و بانک جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد خواهد شد مورد تصویب قرار دهد و به همین منظور نسبت حقوق بازنشستگان و مستمری بگیران را افزایش دهد.
‌

ماده 14 – کارفرمایان یا صاحبان صنایع طبق ضوابطی که شورای عالی کارآموزی با توجه به شرایط اقتصادی و صنعتی تعیین خواهد کرد ماهیانه‌مبلغی معادل 2% مزد کارگران خود را بر طبق صورتهایی که همه‌ماهه به سازمان بیمه‌های اجتماعی می‌فرستند جهت هزینه‌های مذکور در این قانون در‌حساب بانک خاصی به نام صندوق کارآموزی واریز می‌نمایند. ‌
تبصره 1 – صورت حقوق‌بگیران در هر صنعت یا هر کارگاه که مشمول مفاد این ماده نخواهند بود به پیشنهاد وزارت کار و امور اجتماعی و تصویب‌شورای عالی کارآموزی تعیین خواهد شد. ‌
تبصره 2 – نحوه وصول دو درصد و جرائم عدم پرداخت یا دیرکرد پرداخت مبلغ مذکور در این ماده و اعتراض و شکایت مربوط به آن تابع مقرراتی‌است که در قانون بیمه‌های اجتماعی در مورد نحوه احتساب و وصول حق بیمه و پرداخت و یا دیرکرد پیش‌بینی شده است و به منظور صرفه‌جویی‌می‌توان از دستگاه وصول سازمان بیمه‌های اجتماعی استفاده نمود. ‌
تبصره 3 – در مورد پیمانکاریهای ساختمانی به جای 2% مندرج در این ماده دو در هزار مبالغ صورت وضعیت‌ها از طرف کارفرمایان مربوط‌پرداخت خواهد شد. ‌